Tag
Mam na imię Magda. Tutaj pokaże Ci ciekawszą stronę życia. Poczytaj! Zainspiruj się! Uśmiechnij się!
„To pająki utkały pierwsze cyfry i litery. Gdy patrzę na sieć rozpiętą na filarach domu, zawsze od nowa uczę się czytać. (…) Mistrzowie zapisu, w czterech moich ścianach i w sercu. Mam tu przepiękną pajęczynę ze słów (…).
Pisze Barbara Piórkowska w swojej debiutanckiej powieści – „Szklanka na pająki”.
To opowieść zanurzona w poetyckiej metaforze z domieszką dziennikarskiego stylu. Całość świetnie wyważona i doprawiona odrobiną magii i ciepłego humoru.
„Wszystko powinno być prostsze, ozdoba – wpisana w linię kroju. Nadmiar przytłacza. Swoboda ruchu to władza…”
Podkreśliła to, co w kobiecie najpiękniejsze – jej zmysłowość…
I tak oto, Coco Chanel uwolniła kobiety z gorsetów, trenów, błyskotek, koronek sztuczności i przeładowania.
Słynna projektantka mody wiedziała czego chce i jak to osiągnąć. „Tworząc stroje, tworzyła samą siebie”. Moda była dla niej pasją, sposobem na zdobycie niezależności, a później sławy.
„Moda to nie tylko kwestia ubioru. Moda jest w powietrzu, na niebie i w asfalcie, czuć ją w powiewach wiatru. To coś czym się oddycha. To stan ducha”.
Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Cristina Sanchez-Andrade w swojej powieści pt „Coco”. Autorkę, interesuje przede wszystkim Coco jako kobieta. Buduje psychologiczny portret jednej z najbardziej podziwianych projektantek na świecie. Opisuje krawcową, która dzięki swej pracy i ambicji osiąga sukces. Kreśli przed nami wizerunek osoby wyniosłej, bezwzględnej i egoistycznej, nie pozwalającej sobie, na zawieranie jakichkolwiek bliskich i szczerych relacji.
Z powieści wyłania się Coco, która jest przekonana o tym czego chce i jak to osiągnąć, nie uznaje zasad – ucieka się do kłamstw i intryg. Jedna z bohaterek nazywa ją wampirzycą. Pokazuje kobietę, której projekty do dziś poruszają wyobraźnię, a jej myśl jest ciągle realizowana przez Karla Lagrfelda, dyrektora domu mody Chanel.
Coco Chanel Cristiny Sanchez-Andrade jest kobietą żądną sukcesu, której udaje się osiągnąć niezależność. Kreatorką swego nieszczęśliwego życia, która za fasadą projektowania, szycia i niekończących się poprawek ukrywa potrzebę, napawającą ją samą lękiem, potrzebę miłości.