Prezenty są ważne

 Świąteczny szał rozpoczął się na dobre. A ja w pogoni za prezentami straciłam orientację, w jakim kierunku zmierza ta zakupowa gonitwa? Czy chodzi o poddanie się projektowi świąt idealnych, które dopiero wtedy będą udane, gdy zrealizuję hasła reklamowe? Czy aby, nie utraciłam sensu dawania podarunków? Bo chyba nie chodzi tylko o wydawanie pieniędzy… mam wrażenie, że to coś więcej…

„Wprawdzie do Bożego Narodzenia pozostawał jeszcze miesiąc, ale zaczęła się już orgia reklamy i histeria zakupów, 

szybko i niepowstrzymanie niczym dżuma szerzyła się wzdłuż ozdobionych girlandami ulic handlowych. 

Epidemia była nieustępliwa i nie można było przed nią uciec. Wgryzała się w domy, przenikała do mieszkań, zatruwała i zwyciężała wszystko i wszystkich na swojej drodze. 

Dzieci już płakały z wyczerpania a ojcowie rodzin zadłużeni byli aż do następnego lata”.

Ogarnęła mnie konsternacja w jednym z handlowych molochów. Wśród dźwięków dzwoneczków, oślepiających światełek, kolorowych bombek, choinek i czających się z każdej alejki Mikołajów z gazetką promocyjną, dopadły mnie wątpliwości. O co w tym wszystkim chodzi? Czy chodzi tylko o to, żeby sprawić innym radość? Czy może dałam się uwieść cukierkowej wizji dostatku i szczęścia, ale tylko pod takim warunkiem, że choinka będzie wystawała spod góry prezentów.

 

W całym tym zamieszaniu zapomniałam, że największym prezentem dla najbliższych jest ten płynący prosto z serca. W codziennej gonitwie zapominam często poświecić tyle uwagi mojemu synowi ile bym chciała, czasami wysłuchać jego pretensji, czy zwykłych plotek ze szkolnego korytarza. Ciągły pośpiech i tysiące zadań do wykonania powodują, że nie zwracam uwagi na to, co jest najważniejsze. Czy zdołam odkupić swoje zaniedbanie luksusowym prezentem? To trochę tani chwyt i mam wrażenie, przynoszący satysfakcje tylko na chwilę…

 

Może choć raz w roku, wyciszyć się i nie biec w bliżej nieokreślonym kierunku, nie brać udziału w wyścigu polecanych gadżetów, i nie udawać, że nowa „zabawka” zrekompensuje brak uwagi.

 

Myślę, że przedświąteczny, a potem świąteczny czas jest najlepszym momentem, aby zatrzymać się i zyskać świadomość tego, co tracę w zabieganiu. A gubię coś, co znaczy o wiele więcej niż przedmioty materialne – czułość, uwagę, spokój. Dlatego w tym roku chciałabym, aby to co podaruję bliskim było dodatkiem do świąt, a nie wartością samą w sobie.

Co sprawi, że poczuję się dobrze? Nie będę przesadzać z obowiązkami. Postaram się wciągnąć domowników w wir miłych przygotowań świątecznych. Razem jest zawsze weselej. Będę chwalić, doceniać, dziękować – miłe słowa mogą zdziałać cuda. Przygotuję niespodzianki, ale takie, które będą darami wdzięczności i miłości.

 

Dostrzegę potrzeby ludzi z zewnątrz, którzy szczególnie w ten świąteczny czas potrzebują wsparcia. Czasami wystarczy rozejrzeć się wokół, aby zrozumieć, że ktoś obok jest przygnębiony, smutny, samotny. Pokrzepiająca rozmowa może zdziałać cuda i być najlepszym upominkiem. Często drobny gest, który zupełnie nic nie kosztuje jest bezcenny – ustąpienie miejsca w tramwaju, pomoc przy dźwiganiu zakupów, zwykła ostrożność i miły uśmiech sprawi komuś ogromną przyjemność.

 

 

I wreszcie – znaleźć chwilę dla siebie. Uspokoić się, odrzucić gonitwę myśli, odszukać swój wewnętrzny rytm. Posłuchać kolęd, znaleźć czas na spacer i dostrzeżenie drobnych radości. Warto łapać chwile, które mijają bezpowrotnie. Cieszyć się tym co mamy, odkrywać dobro w sobie, a przede wszystkim w innych.

 

Upominki są ważne! Wymiana prezentów to energia dawania i brania, ona zacieśnia relacje między ludźmi. Samo myślenie co komu sprawi przyjemność, poświęcanie energii  na obdarowywanie świadczy o emocjonalnym zaangażowaniu.

 

Pamiętajmy, że idealny prezent to taki, który ma coś symbolizować. Ma świadczyć o relacji, a jego wartość, atrakcyjność czy praktyczność są tak naprawdę nieistotne. Niespodzianka powinna mówić: „myślę o tobie”.

„Jest mnóstwo rzeczy, które przyniosły mi wiele dobrego, choć nie przyniosły mi żadnego zysku. Taką rzeczą są właśnie święta Bożego Narodzenia. Oczywiście, jest to czas hołdu i czci dla samego wydarzenia, ale dla mnie te święta to także miły czas dobroci, wybaczania i miłosierdzia”.

 

 

1. Per Wahlöö – „Śmiejący się policjant”
2. Robert Fulghum –  „Oo! kilka uwag na temat życia po obu stronach drzwi lodówki”
3.Charles Dickens – „Opowieść wigilijna”